Dikkat!Öküz Çıkabilir!

"Hani hep olur ya kitaplarda! Oğlan kötü çocuktur! Böyle bir cadde, mekân gibi bir yer falan vardır! Oranın sahibidir! Herkes önünde eğilir falan! Sonra bir kız çıkar! Böyle masum iyi niyetlidir melekler gibi prenses gibi-" Ada tam kendi hayatıyla kitapları özdeşleştiriyordu ki Emre'nin sinir bozucu sesiyle lafı yarıda kesildi,

"1)Biz gerçek hayattayız.

2)Ben kötü çocuk değilim.

3)İşim gücüm yok cadde sahibi mi olacağım?

4)Millet niye benim önümde eğilsin?

5)Senden prenses ya da melek olmaz. Olsa olsa cadı olur. Ve söylemeyi unuttuğun şık,

6)Ben âşık olmam." Dolan gözlerini kapattı kız. Bir süre öylece yürüdü.

"Öküzsün biliyorsun değil mi?" dedi sinirle. Emre her ne kadar içinden 'Ama bu öküze âşıksın.' Dese de dışından,

"Bunu bilmene rağmen peşimden geldiğine göre mazoşist olmalısın." Dedi pişkince sırıtarak. Ardından hızlıca önden yürümesine devam etti. Bu herif nasıl oluyordu da her ortamda bu kadar mükemmel gözükebiliyordu?!

************

"Öküzlükte mastır yapmış bir insansın!" dedi kız güç sessizce.

"Bunu zaten biliyoruz."

"Evinin kapısına 'Dikkat, öküz çıkabilir!' diye bir tabela asacağım. Böylece insanlar bilgilenip gelmeyecek. İnsan hayatı söz konusu sonuçta." Emre göz devirdi,

"İnsanlar senin gibi bir maymun suratlıya katlanabiliyorsa eminim bana da katlanırlar." Bu kez göz deviren Ada idi.

"İnsanların senin gibi bir parazite karşı bağışıklığı olduğunu sanmıyorum."

"Bana bak, alırım ayağımın altına!" dedi oğlan sinirle.