Laz Doktor

Kalabalığın arasında yalnız,yapayalnız yürüyordum.Etrafında bana çarparak giden insanlar olmasına rağmen yalnızdım.
Birden güçlü eller tarafından durduruldum.Kafamı kaldırdığımda yorgun hareleri ile karşılaştım.O kadar yoğun bakıyordu ki gözlerinden geçen duyguları anlamıyordum.
Ben daha ne olduğunu anlamadan cebinden kulaklık çıkarttı.Tekini benim kulağıma diğerini kendi kulağına taktı.Hareket.edemiyordum bir heykel misali karşısında dikiliyordum.
Kulaklarımdan içeri Kalben-Haydi Söyle şarkısı akın etmeye başladı.Kaşlarımı çatarak yüzüne baktım.Bu tepkime gülümsedi ama duygusuz bir gülümsemeydi bu.
Sağ elimi avuçlarının içine alarak öptü.Sonra deli gibi atan kalbinin üzerine koydu.Uçmaya çalışan bir koş gibiydi.Gözlerim istemsizce bir kaç saniye kalbinde duran ellerimize kaydı.Sonra tekrar gözleriyle buluştu gözlerim.

O an sol gözünden damlayan bir damla göz yaşı ellerimizin üzerine düştü.Şarkı bitmişti ama biz hala bakışmaya devam ediyorduk.

Derin bir nefes aldı ve fısıltı şeklinde soludu.

''Affet beni Derin !''