Yine aynı uçurum.. Yine aynı hisler.. Buradan başka neyim vardı ki zaten? Bu sefer kararımı vermiştim.. Çünkü ne zaman düşünmeye kalksam bir şekilde yapamıyordum. En iyisi bir anlık cesaretle bu işi bitirmekti. Evet burda herşey biticekti ama biliyorum ki orada başka birşey başlayacaktı.. Her bitiş bir başlangıçtır aslında değil mi? Gözlerimi kapadım ve düşünmeden birkaç adım daha ilerledim. Bırakmak istedim kendimi sonsuzluğun kollarına.. yok olmak en iyisiydi. Zaten var mıydım ki? Nefesimi tuttum ve bıraktım kendimi.. Tanıtım ve bölümler yazara aittir. Çalınamaz ve kopyalanamaz.