İnanılmya Yüz Tutmuş Sevgi

Neden biz mutlu olamıyoruz? Neden ben sevdiğim adamla mutlu olamıyorum? Hatta şunu sormalıyım Tanrım "Neden ben sevilmiyorum?" Mutsuzluğa mı mahkum edildim yoksa üzdüğüm insanlar kadar üzüldüğüm yetmeyip mutluluğumu mu aldın elimden ? Yoksa sende mi sevmiyorsun beni? Sende mi Tanrım sende mi...
Ellerimi açıyorum ağlayarak sana.Yalvarıyorum boyun eğerek hıçkırıklarım eşliğinde.Canımdan can gidiyor senden bir şey isterken.Ellerim titriyor sana gelirken.Dur diyor bir şey,kabul olmıcak zaten biliyorsun,bu ilk değil diyor.Ama ben yine de sana inanıp ellerimi bedenimden titreyerek yükseltiyorum.Ben yine sana güvenip boyun eğiyorum.Olmuyor Tanrım,olmuyor.Duyulmuyorum. Gecemden senden umut edip sabahına hüzünle uyanıyorum.Ağlatıyorsun beni.Ayaklarım senden kaçıyor,ellerim avuçlarımı kapatıyor birden.Dilim söylemeye varmıyor artık.Çünkü ben sana inanmıştım Tanrım.Ben sana inanmıştım...
Ne yanına aldın,ne de umudumu bana verdin.Beni hep bir boşluğunda arkanda bıraktın.Gidiyorum şimdi Tanrım.Mutlumusun,artık ağlayan zırlayan yok arkanda seni rahatsız eden.Haketmicek kişileri mi yine mutlu ediyorsun.Hakettiğim mutluluğu vermedin.Haketmediğim mutsuzluğu yaşamam artık tanrım.Sana inanan birini daha kaybettin Tanrım.Küçük bir kızın hayalleriyle oynayarak umudumu aldın benden.Mutlu musun şimdi!? Mutsuzluğumdan mutlumusun ? Gidiyorum şimdi.Elimde bolca göz yaşlarımın akıntıları.Yüreğime batan bir acı ile.Hoşçakal Tanrım.