Güldü. Güldüm. "Seninle her yere gelirim"dedim.Bakışları bana döndü hafif bi şaşkınlık sezdim gözlerinde ama çabuk toparladı kendini. "Benim kanatlarım halâ kırık bunu biliyor musun?" "Biliyorum yaralarını sarmak için geleceğim"dedim.Bana yandan bi bakış atıp konuşmaya başladı. "Senin kendi yaralarından haberin var mı?."Kafamı aşağı yukarı doğru salladım.Konuşmaya devam etti.İlk kez ben başlamadan bu kadar uzun konuşuyordu sesiz kalmak istedim.Eğer konuşmaya başlarsam sanki bir daha hiç benimle konuşmayacak gibi hissettiriyordu. "Peki neden kendi yaralarını sarmayıpta benim yaralarımla uğraşasın ki?" "Ben kendi yaralarımda ki acıyı unutmak için yaşayanlardanım.Ama sen kendi yaralarını hatırlamak için yaşayanlardansın."All Rights Reserved