Ağlamaya başladık.
"Derin Git " Dedim ama öyle içim yanarken.
"Yapamam. Özlerim Alaz. Yapamam işte anlıyor musun isteme bunu benden bedenim gitsede ruhum gitmez burdan."
"Hoşumamı gidiyor zannediyorsun İçim yanıyor ulan içim."
"Çok özlersin alaz beni. Çok özlerim seni."
"Özlemem derin ÖZLEMEM" diyerek bağırmaya başladım. Elime gelen bardakları alıp duvarlara fırlattım.
" Hem bunca zaman madem olacağı yoktu neden olur gibi oldu?" dedi ağlayarak. Dayanamıyordum onun bu haline gözünden akan her yaş için varlığıma küfür ediyordum.
"Çok özleyeceksin Alaz. Triplerimi, sarılışımı, sesimi, kokumu,saçlarımı, gülüşümü, yüzünü okşayışımı, saçlarını karıştırmamı, boynundan öpüşümü, eğlenmemizi, yaptığım şakaları, birlikte ağlayışımızı bile hatta öyle özleyeceksin ki göğüs kafesin dar gelecek kalbine . Çok özleyeceksin alaz çok.. Hala gitmemi istiyor musun? Alaz ben sensiz yapamam." dedi.
Ağlıyordu. Ağlıyordu.Ağlıyordu.
"Şu saatten sonra senden fazla kimse acıtamaz canımı ULAN KENDİMDEN DAHA ÇOK SEVDİM SENİ BEN BE." dedi ve yavaş yavaş yürümeye başladı. Kapıdan çıktığı o an kalbimin son atışıydı.
ÖZLERİM DERİN SENİ ÇOK ÖZLERİM GÖRMEDİĞİM HER SANİYE SENİ DAHA ÇOK ÖZLERİM. AMA EN İYİSİ BU SANA ZARAR VERİYORUM. EN İYİSİ BU. KAHRETSİN Kİ EN İYİSİ BU.
Konu:
Bir hemşire işine yine her zamanki gibi geç kalır ve patronu onu işten kovar, hemşirenin Nehir diye bir arkadaşı vardır ve ona iş ilanı verebileceğini söyler. Hemşire eve geri döndüğünde akşama kadar iş arar fakat bulamaz, bu yüzden de arkadaşı Nehirin dediği gibi iş ilanı verir...
İşte her şey o ilana cevap geldikten sonra başlar.