"Ήσυχη βυθίζομαι στις σκέψεις μου. Σκέφτομαι πως δεν με ακούν. Ούτε με βλέπουν. Είναι σαν να μην υπάρχω εδώ, μαζί τους. Η μητέρα ανέφερε τον θάνατό μου. Εκείνο το ντοσιέ στον θάλαμό μου, το χλωμό, σαν άψυχο κορμί μου, οι σκόρπιες αναμνήσεις από τη "βουτιά" μου στο κενό, τότε που ξαφνικά είδα τη ζωή μου να περνά μπροστά απ' τα μάτια μου, με βοηθούν να συνειδητοποιήσω τι συμβαίνει και να ενώσω τα κομμάτια του παζλ της μνήμης μου. Η απόπειρα αυτοκτονίας μου πέτυχε... Είμαι όντως νεκρή." Η Ιλεάνα Γκρέις είναι, ή μάλλον ήταν μια συνηθισμένη δεκαεπτάχρονη έφηβη, μαθήτρια της δευτέρας Λυκείου. Η ίδια έκοψε το νίμα της ζωής της αφήνοντας τον εαυτό της να πέσει από την ταράτσα μιας οικοδομής. Το παράξενο στην ιστορία αυτής της κοπέλας είναι πως μια μέρα μετά την απόπειρα αυτοκτονίας της ξυπνά σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Νεκρή μεν για τους υπολοίπους, μα ακόμα ζωντανή για εκείνη. Της δίνεται απ' ότι φαίνεται μια ευκαιρία να δει τη ζωή των αγαπημένων της μόνο χωρίς τον εαυτό της εμπλεκόμενο...