İçimdeki Çığlık

Sessizlik...
İnsan hiç sessizken çığlık atabilir mi?
Belki...
Benim hayatım tamamen karanlığın içine gömülü. Bu karanlık ve sessizlik öylesine büyük ki ben bile bazen içinde kayboluyorum. Öylesine derin ki çıkması mümkün bile değil ve gittikçe beni daha çok derine çekiyor...
Ben daha ne kadar gömülebilirim diye düşünürken daha çok batıyorum. Ruhumun dar sokaklarında iyice kayboluyorum. Canım daha çok acıyor artık dayanamıyorum.

İçimdeki kafese daha çok sokuluyorum ve kendimi oraya kilitliyorum. Kafesin anahtarları bende olmasına rağmen açmıyorum... Açamıyorum kafesimi...
Bekliyorum...
Belki bir gün birisi gelir de ruhumun bu dar sokaklarından takılıp sendelememe izin vermeden beni kurtarır. Kendi başıma çıkamıyorum bu kafesten belki cesaret edemediğimden belki de kafesin dışında olacak şeylerden korktuğumdan...

***

Her ayın 7 si ve 23 ünde yeni bölüm atacağım...

*Kapak tasarımı RoseTasarım'a aittir.