Sanırım en karmaşığı da okumak için milyonlarca kitap dururken sanki çarpıcı kitaplarmış gibi birbirlerini okuma isteği ile dolup taşmış olmalarıydı.Asla atlamadan cümle cümle harf harf... Bazen birbirlerine ölesiye tutunmaları gerektiğini anlayacakları bazense umursamamazlık ve oluruna bırakmanın getirdiği çıkmaz yolları çözümlemeye çabalayacakları büyülü sayfalar.Hep dile getirdikleri gibi "O asla okumak istemediğim fakat bir mazoşistmişcesine okurken duyduğum acıdan zevk aldığım bir kitap gibiydi"