Αγαπητό μου ημερολόγιο

Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Ούτε σήμερα σκότωσα κάποιον

Κάποιοι είναι εθισμένοι στο τσιγάρο, λατρεύουν το κάψιμο που νιώθουν στο λαιμό τους και τη μυρωδιά του καπνού που μένει στα ρούχα τους.
Άλλοι είναι εθισμένοι στο αλκοόλ, τους κάνει να ξεφεύγουν από τη μιζέρια της καθημερινότητας, βρίσκουν παρηγοριά στη ζεστασιά που απλώνεται στο σώμα τους.
Υπάρχουν και αυτοί που είναι εθισμένοι στα ναρκωτικά στον νέο κόσμο στον οποίο μεταφέρονται και στη στιγμιαία ηδονή που νιώθουν.
Εγώ πάλι, είμαι εθισμένη στο να σκοτώνω ανθρώπους, στο να βλέπω το τελευταίο ίχνος ζωής να στραγγίζεται από τα μάτια του θύματός μου, όσο οι σφυγμοί του εξασθενούν κάτω από το άγγιγμά μου. Όσο βλέπω το σαδιστικό του χαμόγελο να παγώνει και κλέβω την ανάσα μέσα από τα χείλη του, όλο μου το κορμί διακατέχεται από ρίγη ικανοποίησης.
Ίσως ο εθισμός μου είναι ο πιο βάναυσος από όλους, ίσως πάλι και όχι. Όλοι σκοτώνουν κάποιον, εκείνοι επιλέγουν να σκοτώσουν τον ίδιο τους τον εαυτό, εγώ επιλέγω να σκοτώσω άλλους, δεν κινδυνεύω.
Ή τουλάχιστον αυτός είναι ο κανόνας.
Κάθε κανόνας έχει και εξαιρέσεις του όμως.
Σωστά;