KİRAZ ÇİÇEĞİ

Ölüm ruhunu tırmalarken kendine bile yabancıydı artık.
Ruhu, bedeni ölümü kabullenmiş gibiydi.

Babasının gölgesinde onun bıraktığı acılarda kaybolan ruhu yaralı bi kız. Ölüm kokuyordu gözleri. Yorulmuş bedeni yaşadıklarını kaldıramazken ona uzanan ele ruhunu vermişti.
Gözleri uçurum olan bi adama el vermişti.

Ruhuna sarılan yaralara sığınan bir adam. Geçmişinin gölgesinde kalmış benliği. Acıları balçıkla sıvamıştı ruhuna unutmamak için unutturmamak için. Harlanan öfkesiyle yanan bedenine bir ürkek serçe konmuştu.
Bilmiyorduki o serçe yangını yandığı olucaktı...

Ruhun Ruhuma Dokunduğunda Vurulduk, Yandık...