AVUKAT

"Eğer saç teline bile dokunursan varya, aleme ibret olursun Sedat, aleme ibret olursun. Yalvara yalvara geberdi gitti derler." karşımda tüm ihtişamıyla duran Ateş'e baktım. Gözüme bir an mükemmel görünmüştü. Tüm kusurlarından sıyrılmış ve mükemmel.
Yaşlı olan adam elini kaldırdığında tokat atacağını anlamıştım. Refleks olarak kapanan gözlerim, sanırım yanağımda hissettiğim sızıyla ya da kulaklarıma dolan ağır ses ile tekrar açılacaktı.
Tam da öyle oldu, ama kulaklarıma dolan ağır sesten öte kulaklarıma dolan tanıdık ses ile neredeyse sevinçten kalbim göğüs kafesimin dışarısına çıkacaktı.

O,
Adı gibi yakar, yıkar, savurur.
Acımaz, önemsemez.
Attığı her adım, aldığı her nefes,
Acı verir birilerine.
Ateş,
Yeterince acı çekti, acı çektirme zamanı onun için.
Acımadan
Umursamadan

Şimdi onun karşısında,
Tüm acılarının ödülü var belki de.
Onu dindirecek,
Kalbini açabilecek birisi,

Kucağına oturtacağı, kokusunu içine çekeceği, kalbi olduğunu hissettirecek birisi. Saçlarını okşayıp buseler konduracak ve 'Sonunda seni bulacağımı bilseydim, bin defa ölürdüm.' diyebileceği birisi.

Herşeyden önce,
nefreti ve öfkesini,
söküp alabilecek birisi.