KAYIP GÜNEŞ

Çadırın içinde ben bunları düşünüyorken bir ses geldi. Burcu bu gece benim çadırımda kalıyordu. Onu uyandırmadan çıkmayı başardım.

"Güneş"

İşte bir kez daha..
Ileride ki ağaçların arasından geliyordu. Gidip gitmemekte tereddütlüydüm. Telefonumun ışığını yakmak istemiştim ki çadırda unuttuğumu farkettim. Geri gidemezdim artık.

"Burdayım"

Ha!

"Nerdesin?" dedim ben de fısıldayarak. Bir süre ses gelmedi. Ardından:

"Sesime gel güzelim."

Güzelim?

Her adım attığımda sanki daha çok karanlığa görülüyordum. Ve bu durum hiç hoş değil.

######

"Aaaaaaa!!"

"Şşştt, sakin ol güzelim."

Elleriyle ağzımı kapatmıştı. Karanlıktan yüzünü göremiyordum. Şu an öyle korkunç bir şey farkettim ki. Bu benim çok sevdiğim, aşık olduğum adam değil!!!!
Ben onu zannederken, bu karşımda ki başka birisi. Bunu farketmemle daha çok tepinmeye başladım. Her tepindiğimde daha çok sıkıp canımı yakıyordu.

"Bı..aak b..nii ııı"

"Biraz daha zorlarsan canını çok kötü yakarım haberin olsun. Rahat dur!"

######

"Hah! Nesin sen? Harika ötesi bir varlık mı? Çünkü eğer öyle düşünüyorsan bu düşünceden hemen vazgeç derim. " dedim meydan okurcasına.

"Harika ötesi bir varlık oldugumu söylemedim ama hatırlattığın iyi oldu. Hem harika biriysem sana layık biri olabilirim değil mi? "

| Alıntı yapılamaz veya çoğaltılıp kopyalanamaz.! |

Yayımlanma Tarihi : 16/09/2017
Yayımlanma Saati : 21.48