O Acı'nın Kızı'ydı. Acı'nın yanıp tutuşarak kül olmuş kızı.
Küllerinden doğamazdı O, çünkü küllerini sonsuzluğa doğru son nefesi ile üflemişti. Geri getiremezdi, getirmek istemiyordu.
Ama külleri gelmişti. Uzun zaman sonra sonsuzluğa üflediğini zannettiği külleri geri gelmişti.
"Hadi git, bir zamanlar gittiğin gibi..."
"Ben hiç gitmedim., sen ittin..."
Bu hikaye de Acı'nın Kızı ve Kül'ün hikayesi. Sonsuz sandıkları bir hikâyenin içerisinde olanların...
~~
"Hayat hayallerim gibi, gündüzün içindeki geceydi. Adaletsiz, acımasız ve yabancı..."
~~
*Acı'nın Kızı isimli ilk hikâyedir.
*Başlangıç Tarihi: 17.09.2017
*Kurgu konusunda kesinlikle kimseden kopya çekilmemiştir.
*Telif hakları ihlali sonucunda yasal işlemler başlatılacaktır. Tüm hakları saklıdır!
*Kapak için kendime teşekkür ediyorum.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."