Yara (15) heeft een nogal simpel leven. Alles is normaal, en er gebeurt eigenlijk nooit wat. Best saai vindt ze zelf. Van de een op de andere dag verandert haar simpele, saaie leven, in een leven vol gekke gebeurtenissen en raadsels. Er lijkt een woord te zijn, waarvan iedereen probeert om het niet te zeggen. Wat probeert iedereen haar nou eigenlijk duidelijk te maken, zonder dat ene woord te zeggen? Stukje uit het verhaal: Lotta komt naar ons toe gezwommen. 'O hoi Jordan, lang niet gezien.' 'Hoi Lotta. wacht eens even, ben jij ook...?' Zegt hij terwijl hij naar me wijst. 'Ja, zij ook, alleen weet ze dat nog niet.' Zegt Lotta nu. 'Jongens?! Waar gaat dit over?' Blijkbaar wordt ik genegeert, Jordan praat gewoon verder: 'Maar jij weet het toch ook nog niet zo lang? Vorige keer dat ik je zag in iedergeval nog niet. Dat was vorige zomer nog.' Lotta knikt. 'Jongens!!' Roep ik, 'Jullie maken het me echt heel moeilijk, ik snap er helemaal niks meer van!' 'Komt van zelf lieverd.' Zegt Lotta. 'Het lijkt wel alsof er een of ander geheim woord is wat jullie proberen om niet te zeggen.' Zeg ik. Lotta kijkt naar Jordan en zegt: 'Wat heb je haar verteld?' 'Niks bijzonders.' Zegt hij. 'Ik ga wel even weg, dan kunnen jullie het rustig over mij hebben.' Zeg ik geïrriteerd. Ik begin boos te worden. Waarom maken ze het me zo moeilijk? Ze kunnen het toch ook gewoon uitleggen?