Het was precies een jaar nadat we eindelijk wisten wat er was gebeurd met Link. Ik zat op het schoolplein van onze oude basisschool onder een grote boom. Dat was de plek waar ik en Link elkaar voor het eerst hadden ontmoet. Ik zuchtte en keek naar de opgevouwen brief in mijn hand. Hij was van Link. Ik opende de brief en las hem. Tranen rolden over mijn wangen terwijl ik de brief las. Uiteindelijk vouwde ik de brief dicht en keek naar het grote klimrek van het schoolplein. Daar zat een jongen. Hij had donkerbruin haar en groene ogen. Het was Link. Dit boek hoort verdrietig en spannend te zijn maar ik weet nu al dat dat mij niet gaat lukken lol.