The Agony

It was suppose to be just an ordinary day... Everything seems normal. Everyone in their daily routines. Study. Eat. Talk. Sleep. Study. Eat. Talk. Sleep. But that's what I thought---- Wala akong masyadong maalala. Puro putok lamang ng baril ang aking mga narinig, mga boses na nagmamakaawang tulungan sila, mga dugo sa bawat sulok ng sahig ay makikita, At mga katawang naka-handusay na tila natutulog lamang. Mga oras na pilit na tumatakbo at nagtatago. Mga ala-ala kung paano nya isa-isahing patayin ang mga kaibigan ko. Bakas ang takot sa kanilang mga mukha..... Naaalala ko pa. Pero bakit? Bakit kailangang humantong sa ganito? At sino?.. Sino?... "siya ang pumapatay!" Ang mga huling salitang aking narinig.
-Andy Lyrico Wate