"Sabihin mo nga... A-ano ba talaga ako para sa'yo?" Naluluha kong saad sa kaniya Hindi siya nagsalita pa na naging dahilan ng tuluyang pagbagsak ng luha ko. Humugot ako ng hininga at inayos ang tindig ko. "Okay! I won't force you to speak. Isa lang naman akong hamak na nobody diba?!" "Zei... I-" siya "No. Stop it Erwin. Hindi mo na kailangang magpaliwanag. Sa totoo lang I must thank you instead." Tumingin ako sa taas para pigilan ang nagbabadyang tumulo na luha at pinatapang ang itsura ko. "Thank you for hurting me. Dahil sa'yo it made me realize that I should go out of my shell." Then I looked at him in the eyes. "I just hope that after this encounter, ito na ang huling beses na may babaeng iiyak dahil sa'yo" "Zei... Plea-" "Ay scratch that. I shouldn't expect anuthing from a playboy like you. Anyway, goodbye." "Zei! Wait!" And with that, I walked as fast as I could para hindi niya makita ang luha ko... I'm just a nobody and he's a somebody that everybody wants.