Sesini düzelterek, "Mahmut, evet-" sınıf gülmeye başladı. Aralarından esmer biri "Hocam Mahmut mu?" "Soru sorma Evet Mahmut sus." dedi sınıf daha çok gülmeye başladı. "Mahmut, evet efendime söyliyim aldığı maaşının onda birini kirasına veriyor,"
"Hocam bu Mahmut ne iş yapıyor?" dedi yine aynı çocuk. "Sanane oğlum ne iş yapıyorsa yapıyor şimdi dedim soru sorma" diye bağırmaya başladı. Sınıf bir çocuğa bir hocaya bakıp gülmeye devam etti. Başka bir masadaki çocukta, "Hocam o ne biçim bir maaşta onda biriyle kira ödüyor." dedi...
---
Ardından "Bu hıçkırıklar da senin sessiz çığlığın." Yavaşça ellerini çözüp arkamı döndüm yürümeye başladım. Her zaman yüzünü merak edeceğim ancak hiç göremeyeceğim kız görüşürüz dedim içimden."Teşekkür ederim!" duraksayıp dönmeden, "Rica ederim!" deyip devam ettim.
---
Bir okul düşünün ve içinde hocaların ve okulun korktuğu bir sınıf. Zebaniler, cehennem zebanileri. Evet o sınıf 11-E. Her türlü haylazlığın olduğu biraz hüzün biraz mizah biraz gerilim birazcıkta aşk dolu bu serüvene merhaba deyiiin..