Tutsak Ruh

Dağhan, güzel kızın dolaba saklandığını bildiği halde arıyormuş numarası yaparak bir süre odada dolaştı. Sonra sıkıntıyla nefesini dışarı verip adımlarını kapıya yöneltti. Kapıyı açıp odadan çıkmadan seslice kapattı ve bakışlarını dolap kapağına yöneltti. Dolap kapağı yavaşça açılmış, o uzun pürüssüz bacaklar yere değerken gür siyah saçlar omuzlarından aşağıya şelale misali dökülmüştü. Yavaşça dolaptan çıkan kız ürkekçe odayı inceledi. Dağhan, kapı ve dolabın ardına gizlendiği için kızın görüş mesafesinden çıkmıştı. Odada kimseyi göremeyince yüzünde tarifi imkansız bir gülümseme oluşmuş yanağındaki eşsiz gamzesi ortaya çıkmıştı. Dağhan ölmek istedi o anda, o gamzede dudaklarını gezdirmek, beyaz tenine tenini mühürlemek istedi. Kızın arkasını dönmesiyle saklandığı yerden çıkıp yavaşça ona doğru sokuldu. Şimdi de perdenin arkasına gizlenmiş ürkekçe dışarıyı izliyordu. Sıklaşan nefesini kontrol altına alıp ellerini ince beline sardı, burnunu yasemin kokulu saçlarına gömerken onu yavaşça kendine çekti.