KARANLIĞIN İÇİNDEN

Her gece cama çıkmamı sağlayan olay tam 2 ay önce gerçekleşmişti.Yağmurun yağdığı bir gecede sokakta kimse yokken camdan dışarı izliyordum.Tam o zaman görmüştüm onu.Benim tabirimle "Yalnız adamı".Garip gelmişti yağmurun şiddetle yağdığı,şimşeklerin çaktığı bir gecede bir adamın sokakta yürümesi.

Önce işi vardır diye düşünmüştüm.Her ne kadar saat geç olsada.Ama diğer gecelerde de camdan dışarı baktığımda yine onu gördüm.Anlamıyordum neden her gece boş bir sokakta yürürdüki bir insan?

Bütün sokak lambalarını geçip karanlıkta kaybolasıya kadar yine onu izledim.Sonra perdemi çektim ve yatağıma oturdum.Ona yalnız adam dememin sebebi kimsesiz olmasından değildi yada arkadaşı olmamasından da değildi.

Gerçi arkadaşı var mı ailesi var mı bilmiyordum.Tek bildiğim her gece hava soğuk yağmurlu olmasını umursamadan bütün caddeyi yürüdüğüydü.

Ona yalnız diyordum.Çünkü kendi değerlendirmeme göre bir insan yalnız kalmak için sadece geceleri tercih eder.Belki onun farklı sebepleri vardı fakat bana göre böyleydi.

Karanlık bir çok insanın korkusudur.Ama aslında karanlık hiç bir şey görememek olduğu gibi, her şeyi görebilmektir.Gözlerinizi her kapattığınızda da karanlık olur ama bu size huzur verir.Çünkü bütün hayallerinizi bütün imkansız gibi görünen düşüncelerinizi orda yaşarsınız.

Kendimi yatağa bıraktım.Aklımda yarın için tek bir düşünce vardı.Oda artık o adam ile tanışmam gerektiği...