DÜNYAMDAKİ ÖĞRETİLMİŞ ÇARESİZLİK

Mevsimler doğayla bütünleşince,derinlere yol almış kalplerin anlamlı ama sırasıyla anlamsızlaşan, giderek daha kötüleşen,nefret duygusunu beynimizde yer ediniyoruz isteksizce.Boğulmak üzere atladığım,çamurlu nehrin birkaç adım ötesine gidemeden,ölümün korkusuyla,çamurlu suyunu yutarak,kıyısında buluyorum bedenimi yarı baygın bir halde.Ay ışığında karanlık gölgeler arasında eve dönüş yolunu tutuyorum,düşüncelerim nehre gitmemi istesede, başarızlıkla her zaman sonlandığını bildiğimden tekrar vazgeciyorum.Ceketimin kollarından,ellerimin arasına gelen çamurlu su,kötü düşüncelerimden beni alıkoyarak,üzerimi hemen değişmem gerektiğinin farkına vardım.Ama nasıl yedekte duran fazla bir elbisem olmadığını zaten biliyorum