Dag Harry,
Het is nu 67 dagen, 87 minuten en 21 seconden geleden dat ik je voor het laatst zag. Best lang, vind je niet?
Maar goed, ik schrijf je deze brief, niet omdat ik je mis, en ook niet omdat ik niet zonder je kan, maar omdat ik alles wat er in me omgaat moest neerpennen om dit hoofdstuk definitief af te kunnen sluiten.
Stel je eens voor hoe het anders had kunnen lopen als je van me hield. Zou je dan nog in deze kleine kamer, vredig naast me in dit krakende eenpersoonsbed liggen? Zou je me nog steeds je diepste geheimen vertellen, op voorwaarde dat ik die van mij ook vrijgaf?
Of zou je tegen me schreeuwen,schreeuwen uit jaloezie maar ook omdat je zo verliefd was?
Want het zit zo.
Als je van me hield begreep je me, en misschien kwetste het me dan niet als je niet naar me luisterde en gewoon je ding deed?
Als je van me hield droogde je mijn tranen en veroorzaakte je ze niet.
Als je van me hield gaf je me dan al je aandacht, of ging die dan nog steeds meer naar anderen?
Als je van me hield, hadden we dan ook zo enorm vaak ruzie?
Want als je van me hield, dan zou ik nu waarschijnlijk niet zo verdomd verloren zijn.
Liefs en tot nooit meer, Marisa.
Het vervolg van het boek, he is all that. Dit is vanuit sammy en Matthy geschreven.
Sammy:
Een nieuwe start op de middelbare school, daar heb ik zin in. Maar wat nou als ze er achter komen mijn vader een bekende Nederlander is? Wat is er allemaal
Aan de hand met Emma?
Matthy:
Het is altijd druk in huize het lam, Nicky en ik zijn een goed team samen. Maar ik merk dat 4 kinderen hebben toch nog best zwaar kan zijn