Umutsuz Vaka!

"Ya sence Bayan Ateş böceği? Sence ateş böcekleri gerçekten avucumuzu yakar mı?”
Bana ateş böceği demesine mi takılmalıyım, yoksa sorduğu soruya mı?
“Ateş böceğini yanında tutman için avucuna almana gerek yok ki.” Deyip omuz silktim ve kırmızı ışıklarda göz gezdirdim. “Eğer onu gerçekten istediğini hissettirirsen, hep yanında kalacağından eminim. Böylece kimsenin canı yanmaz…”
“sanırım haklısın.” Dedi ve gülümsedi. “acaba nasıl ürüyorlar?” omzuna vurup ayağa kalktım.
“iki dakikadan fazla ciddi kalamıyorsun değil mi?” diye sorduğumda umursamazca saatine baktı.
“yanılıyorsun, yaklaşık beş dakikadır ciddiyim.” Dediğinde ona ‘ciddi misin?’ der gibi baktım. “sen merak etmiyor musun? Nasıl üredikleri hakkında teorilerin var mı? Fantezi de olabilir..” deyip pür dikkatle ateş böceklerine baktı.
“sen hastasın.” Dediğimde kahkaha atıp ayağa kalktı ve yanıma yaklaştı.
“evet, bu kanıtlanmış bir şey. İstersen sana raporumu gösterebilirim. Pul koleksiyonum da var.” Dediğinde bıkkınlıkla ona baktım.
“bazen midemi bulandırıyorsun!”
“heyecandandır o.” Dediğinde yumruğu indirmemek için kendimi zor tuttum.
“gidiyorum ben.” Deyip arkamı döndüğümde kolumdan tutup hızla kendine çevirdi. O kadar hızlıydı ki, bedenim bedenine yapıştı. Yüzlerimiz arasında ki birkaç santim, dengemi kaybetsem kapanacaktı.
“seni buraya ben getirdim, ben götüreceğim Bayan Ateş böceği!”