Kendimi o kadar "kimsinli", "değersiz", "sıradan" biri gibi gördüm ki. Canım sıkıldı. Öyle lafın gelişi falan da değil. Basbaya sıkıldı. Küstü. Kırıldı çünkü. Sayende ne kırılgan biri oldum böyle. Sayende...Susasım var işte sana. Dibine kadar susasım. Hiç konuşmayasım. Hevesim kursağımda. İnsan düşünmeli tabii, ben ne yaptım ki diye. Evet düşünüyorum, ben ne yaptım ki acaba? Hata var bende de. Ama "kimsinli" hissettirecek kadar değil, inan. Sabrın bana yetişmiyor. Bana gele, hep tükeniyor. Eş durumundan hallice... Öyle mi? Hayır değil. Eş kötü anda yanında olursa iyi yanları da görür. Sabrı da görür. Değeri de görür. Bunu en iyi sen bilirdin. En iyi sen verirdin değeri. Ne oldulara mı kaldık şimdi adam?