Umudumu tamamen kesmiştim. Yalnız kalacaktım, yalnız ölecektim. Kesinlikle benim için bu dünyada uygun bir ruh yoktu. Önceki başarısız deneyimlerim ve uzun süreli yalnızlığımdan bunun kanısına varıyordum işte.
Mükemmeli aramamdan mıydı? Yoksa ben mi başkaları için yeterince mükemmel değildim?
Evrene sayıp sövüyor ve suçluyordum. Ruh eşimin olmaması veya hala karşıma çıkmaması onun suçuydu. Aptal dünya, aptal kozmik evren!
Peh, yanılmıştım.
Evrende suç yoktu, benim kaderim hatalı basımdı. Saçma olaylar dizisi sonucunda birbirimizi bulmuştuk.
Hayatımın aşkı beni bulmuştu daha doğrusu, ama hey, bu normal bir durum değildi. Kesinlikle değildi...