Alev'in yaşadıkları Ateş yakar'ın yaşatacaklarının yanında bir hiçti. İkisinin de aşılmaz duvarları vardı. Ama o duvarları beraber el ele yıkacaklardı. Kimi zaman o duvarlarla yıkılıp enkazın altında kalacaklardı. Kimi zamanda o enkazı onlar yaşatacaktı. Aşılmaz duvarlar yok olurken kalplerindeki küller birer birer alevlenecekti. Kara kış artık yerini ilkbahar'a bırakmıştı. Belki dillere destan değildi aşkları, ama yüreklere yangın olacağı kesindi.