Het is net een sprookje om een prinses te zijn. Je krijgt alles wat je wilt met maar een knip in je handen. Je hoeft niets te doen, wat erg chill is. Maar mijn prinsessenleven haat ik. Ik wil ook een keer normaal zijn. Zonder dat 'Majesteit' en 'Hoogheid'. Dat ik eens bij mijn naam word genoemd. "Charlotte' niet meer en niet minder dan een ander mens. Dat ik niet speciaal ben. Soms knijp ik er even tussen uit.. Met een cape om vertrek ik vanaf het paleis, te paard naar het dorp. De mensen daar zijn zo anders dan bij mij in het kasteel. De kinderen daar van mijn leeftijd dragen sneakers, jeans en simpele shirtjes. Ik in tegendeel moet stomme jurken dragen. Serieus, ik haat het. Het zijn altijd van zo'n grote baljurken waarin je bijna niet door de deur komt. Als ik naar het dorp ga, ga ik vaak naar de bakker. Daar werkt een jongen van mijn leeftijd. Ik zie hem vaak, maar weet niet hoe hij heet. Ik heb nog nooit echt met hem gepraat, alleen als ik een broodje ofso wilde. Hij lijkt me echt aardig, maar ik denk dat mijn ouders hem niet mogen. Eigenlijk weet ik dat wel zeker. Ik mag van mijn ouders alleen maar met andere prinsen daten. Ik mag nog niet eens bepalen met wie ik samen mag zijn! 'Is hij van adel, anders is het antwoord alvast: nee.' dat is het antwoord dat ik elke keer weer krijg. Mega irritant, natuurlijk. Ikzelf krijg thuis les. Ja, thuis les. Leuk? Niet echt. Natuurlijk is het fijn dat je niet door wind en regen, elke dag naar school moet fietsen enz. Maar het stomme is, ik kan geen nieuwe mensen ontmoeten! Ik wil graag mensen uit het dorp leren kennen en echte vrienden hebben. Tot nu toe zijn al mijn vrienden een prinses of prins. Plus, ik vind ze nog niet eens aardig. Maar ik moet met hun omgaan van mijn ouders.
This is my Princess story..
@Laubinax @ashtonsgiggle_