İlk gözünü açtığın zaman ne gördün deseler mavi bir kelebek derdim. Masmavi bir kelebek... *** Bu katil bir kelebek misali zarif ve mavi rengi kadar soğuk ve doyumsuz olmalıydı. Mavi rengi misali buzdu kalbi. Belki de kalbi çoktan terk etmişti göğsünü... Göğsünün ortasında bir boşluk vardı. Nefes alan bir ölüydü adeta. Belki de göğsündeki boşluğu işlediği cinayetlerin ağırlığıyla ve kurbanlarının duygularıyla dolduruyordu. Ama doymuyordu bu zarif kelebek. Kana doymuyordu. Gerçi mavi rengi de doymuyordu. Hep üstünlük yarışı içerisindeydi rakipleri olan diğer renklerle. Hırslıydı mavi bencildi. Denizi himayesi altına almıştı gökyüzünü de... Sahiplenmişti bu iki doğa unsurunu çocuğunu sahiplenen bir anne misali... Hiçbir renge kaptırmamıştı birinciliğini kaptırmazdı. Cimriydi mavi doyumsuzdu.
3 parts