bir kadın vardı güzel kokulu kırılmış incinmiş bir papatya, bir adam vardı okyanus gözlü duygusuz acımasız. bu adam sanırdıki o kadın ona göre çok masum kırılgan. gün geçtikçe düşüncelerinin ne kadar yanlış olduğunu gördüki o kadını herkezden kıskandı kendinden bile bu hikaye papatya&yalının hikayesi ●●● "şu eve gir hatun, elalem o güzel kokunu keşfedicek" agrasif bakışlarını bana gömderiyordu bu adam çok değişik bir insan beni dışarıya çıkartmak istemiyordu. bu kıskançlık artık sevgi fazlalığından gelidiğini zannetmiyorum "yalın delimisin normal insan gibi kokuyorum beni kim ne yapsın beni kokumu ALLAHaşkına" "nasıl insan gibi kokuyorsun papatya sana ben boş yere PAPATYA KOKULU KADIN demiyorum" benim ismimi annem hem beyaz tenimden hemde kokumdan dolayı koymuş hatta beni kucağına aldığında babama dönmüş ve 'orhan kızımız papatya gibi kokuyor onun ismi papatya olsun' demiş bir an gözlerim yaşarır gibi oldu ama hemen toparlandım "seninde gözlerin büyülüyor insanı ben sana evinde, dizimin dibinde otur diyormuyum" sırıtmaya başladı ve... ●●● BUNDAN SONRASINI GELEN BÖLÜMDE OKUYACAKSINIZ... BEN BU HİKAYEYİ AMAÇSİZ BİR ŞEKİLDE YAZIYORUM SIRF SİZLERİ EĞLENDİRMEK VE KENDİME OYALANACAK BİRŞEY BULMAK İÇIN YANİİİ VOTE VERMESENİZDE OLUR...