Uzun sürmedi ayrılığımız, her şey güzeldi en son.
Kaldığı yerden devam edecektik fakat sanki bir şeyler eksikti, Büyük şeyler.
Eksikliği canımızı acıtan bir varlıktı sanki.
Bir Ruh maddi olarak yanımızdan ayrılırken, manevi olarak hep arkamızdaydı; bize destek olmuştu.
O destek yapmamış mıydı zaten bizi şampiyon?
Kendisi yanımızda olmasa bile hep onun için hırs yapmıştık.
Ölümü bile bize bunları yaptırmışken, tekrar yanımızda olduğunu bilmek bize yeterdi, yetecekti.
Onlar bir arkadaştan fazlasıydı, onları ayakta tutan da buydu ya zaten.
Her engeli beraber aştıklarında onları hiçbir şey'in yıldıramayacağını anladılar.
Tekrar yüksek bir sesle her şey'e, herkese rağmen; ŞAMPİYON SAFA!
AYRI YERLER ,BİR YÜREKLER.
MeSaJu.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."