This is not a story of perfection, Or even regarding into religion. Nor the story about gods, It was only of their whereabouts. This is about flaws of humanities That sometimes leads into prejudice. Nothing is important into this rhetoric Only simple as the agony of lunatic. Batid ng iba na nabubuhay sa Senisadong Mundo na hindi lang tayo ang umiiral sa mundong ito, subalit makakaya kaya nilang harapin ang kahungkagang nakagapos sa kani-kanilang mga puso, gayong ang bawat araw na nagdaraa'y masasabing haraya lamang sa talimuwang na mundong ito?