Shivers

Hindi na halos ako makahinga. Hindi ko na alam kung gano katagal akong tumatakbo papalayo sa aking posibleng kamatayan.

5 mins? 10 mins? 1 hour?

"Brienne?"

Narinig ko ang boses ng humahabol sakin. Pakiramdam ko nasa isang scene ako ng horror film. Yung hinahabol na yung bida ng killer at maghaharap na sila at tatalunin ng bida ang killer.

Sa kasamaang palad, 'di ako ang bida at hindi rin to isang pelikula. I'm going to die. That's for certain.

"Huli ka!"

Bigla niya kong hinila sa siko at tinapon na parang laruan. Tinitigan ko siya pero dahil sa liwanag ng buwan at suot niyang hood ay wala akong makitang mukha.

Gosh mamamatay na lang ako nang 'di ko pa nakikita mukha ng papatay sakin.

Tinutok niya sa sentido ko ang dulo ng malamig na baril na kanina lang ay winawasiwas niya.

"Handa ka na ba?"

Na mamatay? HINDI.

Pero hindi ko na siya magawang sagutin.

"Isusunod na kita sa mga mahal mong magulang."

Binuksan ko ang mga mata ko para subukan kung mapapatay ko siya sa pagtitig. Galit. Yun na lang ang naramdaman ko. Nawala ang takot at napalitan ng galit.

"Anong... kinalaman mo sa pagkawala ng mga magulang ko?"

Nanibago ako sa tono ng boses ko. Matagal bago siya sumagot.

"Simple. Ako ang pumatay sa kanila."