No More Dream. (BTS FF) (ON HOLD)
  • Reads 1,491
  • Votes 267
  • Parts 12
  • Reads 1,491
  • Votes 267
  • Parts 12
Ongoing, First published Nov 10, 2017
(ON HOLD)

Η Elizabeth Monroe, είναι μια 17 χρόνη, Αμερικανίδα ή οποία λόγω του γάμου του πατέρα της μετακόμισε σε μια άγνωστη τότε χώρα για αυτήν. 

Την Νότια Κορέα. 

Καινούργια κουλτούρα. 

Καινούργια γλώσσα. 

Διαφορετικοί άνθρωποι. 

Όλα αυτά της στάθηκαν εμπόδια τα πρώτα 11 χρόνια κατοικίας, καθώς δεν μπόρεσε να ανταπεξέλθει σε αυτά τα δεδομένα. 

Δεν είχε φίλους, παρέα. 

Είχε πολλά προβλήματα ακόμα από την μικρή της ηλικία. 

Που και αυτά της στάθηκαν εμπόδια στο να ακολουθήσει το όνειρο της.

Να χορέψει Hip-Hop. 

Αντί για μπαλέτο, που χόρευε εκείνα τα χρόνια. 

Όταν όμως γνωρίσει στην σχολή μπαλέτου 3 υπέροχα άτομα, θα μπορέσει να ακολουθήσει το όνειρο της;

Και αν ναι, τι θα γίνει αργότερα μόλις αρχίσει και φοιτήσει για πρώτη φορά σε ένα Κορεατικό σχολείο;

(ON HOLD )
All Rights Reserved
Sign up to add No More Dream. (BTS FF) (ON HOLD) to your library and receive updates
or
#110jin
Content Guidelines
You may also like
My teacher became my enemy  by BlindCruelSociety
72 parts Complete
"Να σε ρωτήσω τι κανεις;" έκανα τρία βήματα προς τα πίσω ενώ αυτός ερχόταν όλο και πιο κοντά μου. "Σαν τι σου φαίνεται να κάνω;" Χαμογέλασε πονηρά. Όταν χαμογελάει έτσι με αγχώνει από την μία αλλά από την άλλη θέλω να τον χώσω καμιά μπατσα. "Επίσης που πήγε ο πληθυντικός αριθμός;" πλέον είχε φτάσει η πλάτη μου να ακουμπάει σε ένα θρανιο. Ήταν επικίνδυνα κοντά. Άρχισε να με κάνει να νοιώθω νευρική και να μην μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο από το ότι είναι μπροστά μου. Που εφτασα; Πριν λίγο καιρό δεν γινόταν αυτό. Τώρα γιατί τον σκέφτομαι έτσι; "Πολύ αέρα έχεις πάρει μικρη" πριν προλάβω να αντιληφθώ το τι είπε είχε ακουμπήσει τα χείλη του στον λαιμό μου. Δεν έκανε έντονες κινήσεις και φαινόταν αυτό ότι το έκανε επίτηδες. " Α-Ασε με..." Προσπάθησα να απομακρυνθω αλλά το σώμα μου δεν ανταποκρινοταν. "Εγώ δεν σε κρατάω. Εσύ κάθεσαι. Μήπως το θέλεις αυτο;" ρώτησε και ένοιωθα το σατανικό του χαμόγελο μόνο και μόνο από την φωνή του αλλά και το ότι τα χείλια του ήταν πάνω μου την εικόνα αυτή την έκανε πιο έντονη. "Τελικά είσαι τόσο πονηρή" και με αυτή την φράση απομακρύνθηκε ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΡΑ;!
Roomates "by accident" [✓] by -xalarwse-
91 parts Complete
"Μπ-μπορείς να με αφήσεις;" τραυλιζω "Μα μωρό μου, και οι δύο ξέρουμε πως δεν θες να σε αφήσω"λέει και ενώνει τα χείλη μας. Απόσπασμα από Part 40 __ Η Νεφέλη είναι μια 16χρονη μαθήτρια της δευτέρας λυκείου η οποία καταλήγει να ψάχνει σπίτι με συγκάτοικο. Όταν μετακομίζει στο σπίτι, το άτομο που αντικρίζει δεν είναι η κοπέλα που είχαν μιλήσει αλλά ένα αγόρι ονόματι Πάνος. Ο Πάνος είναι το κακό αγόρι. Καπνίζει, πίνει, ξενυχτάει και πηδάει ότι θηλυκό κινείται. Εχει ένα σκοτεινό παρελθόν το οποίο γνωρίζει μόνο ο ίδιος και η παρέα του και δεν εκφράζει τα συναισθήματα του για κανένα λόγο. Όλοι τον θεωρούν καφρο, δεν ξέρουν τι έχει περάσει και δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να μάθουν. Δεν ξέρουν πόσο δύσκολα πέρασε, πόσο πόνο έζησε. Απλά τον έκριναν. Τι θα γίνει όταν η Νεφέλη θελήσει να μάθει περισσότερα για αυτόν και το παρελθόν του που προσπαθει τόσο πολύ να θάψει; __ Οποιαδήποτε ομοιότητα με άλλο βιβλίο (πχ χαρακτήρες, ονόματα, καταστάσεις) είναι εντελώς συμπτωματική και όχι αντιγραφή. Το βιβλίο περιέχει υβριστικό και μερικές φορές ακατάλληλο περιεχόμενο (θα επισημαίνετε πιο πριν) Μην αντιγράψετε!
You may also like
Slide 1 of 10
My teacher became my enemy  cover
Ευγενία cover
~Heartless Mafia~ cover
My sexy brother in law🧨🔥~Jeon Jungkook ff cover
Roomates "by accident" [✓] cover
one shotes cover
Και αν σε ξέρω  cover
Έρωτας στην κουζίνα  cover
With love, Covey|| Book 2 cover
«Υπάρχει λόγος;» cover

My teacher became my enemy

72 parts Complete

"Να σε ρωτήσω τι κανεις;" έκανα τρία βήματα προς τα πίσω ενώ αυτός ερχόταν όλο και πιο κοντά μου. "Σαν τι σου φαίνεται να κάνω;" Χαμογέλασε πονηρά. Όταν χαμογελάει έτσι με αγχώνει από την μία αλλά από την άλλη θέλω να τον χώσω καμιά μπατσα. "Επίσης που πήγε ο πληθυντικός αριθμός;" πλέον είχε φτάσει η πλάτη μου να ακουμπάει σε ένα θρανιο. Ήταν επικίνδυνα κοντά. Άρχισε να με κάνει να νοιώθω νευρική και να μην μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο από το ότι είναι μπροστά μου. Που εφτασα; Πριν λίγο καιρό δεν γινόταν αυτό. Τώρα γιατί τον σκέφτομαι έτσι; "Πολύ αέρα έχεις πάρει μικρη" πριν προλάβω να αντιληφθώ το τι είπε είχε ακουμπήσει τα χείλη του στον λαιμό μου. Δεν έκανε έντονες κινήσεις και φαινόταν αυτό ότι το έκανε επίτηδες. " Α-Ασε με..." Προσπάθησα να απομακρυνθω αλλά το σώμα μου δεν ανταποκρινοταν. "Εγώ δεν σε κρατάω. Εσύ κάθεσαι. Μήπως το θέλεις αυτο;" ρώτησε και ένοιωθα το σατανικό του χαμόγελο μόνο και μόνο από την φωνή του αλλά και το ότι τα χείλια του ήταν πάνω μου την εικόνα αυτή την έκανε πιο έντονη. "Τελικά είσαι τόσο πονηρή" και με αυτή την φράση απομακρύνθηκε ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΩΡΑ;!