Siyahın Savaşı

Şarkıyı açarsın ya , aklına gelir o. Gözlerin dolar birden. Ağlayamazsın ama. Ağlamaya gücün yoktur. Kafanı koyarsın soğuk duvara. Soğuk içine işler , üşürsün ama bir tepki veremezsin. Bir sigara alırsın eline. Çekersin dumanını içine. Dumanını üflerken ne zaman bu hale geldiğini düşünürsün. Zamanı geri alıp , o hataları yapmamayı dilersin. Ama hiçbir zaman o hataları geri alamayacağını bilirsin. Canını yakan da o zaten. Unuttum dersin. Sonra bir şarkı , bir rüya , bir anı. Bütün dünyanı yıkar başına. O aklına geldikçe mahvolursun yeniden. Yemek yerken , gezerken , duş alırken , televizyon izlerken. Sürekli aklına gelir. O sesi , kulaklarında kalır bazen. Bir bakarsın herkesin ismi , onun adı. Sanki herkes inadına onun adını alır. Bağlanmışsın işte biliyorsun bunu. Daha ne uğraşıyorsun. Onunla yaşamaya başladın, onunla öleceksin. Bak yine sen kokuyor satırlar. Hissettin mi?. İşte bu çaresizliğin hikâyesi okumaya hazır mısın?