Fevkalbeşer

Susun.

Susun artık.

Kesin sesinizi.

Bırakın zihnimi.

Yeter.

Yeter artık.

Acıyor.

Ağrıyor.

Bıktım.

Bıktım sizden.

Yoruldum.

Dayanamıyorum.

Gidin.

Nolur gidin.

Zihnimi rahat bırakın.

☆

Neler oluyor?

Nerdeyim ben?

Neden buradayım?

Burası neresi?

Kahretsin burada olmamalıyım.

Olmam gereken yerde çok uzaktayım.

Onu bunu bırakın...

Geri nasıl döneceğim?

☆

Herkes donmuş gibi.

Sanki sadece ben hareket edebiliyorum.

Ya da...

Ya da sanki ben onlardan bin kat hızlı hareket ediyorum.

Ama bu mümkün değil.

Yoksa...

Mümkün olabilir mi?

☆

Neden beni kimse görmüyor?

Ben bir insanım. Beni görmeleri gerek.

Burdayım.

Görün beni.

Neden beni görmüyorsunuz?

Hemen yanınızdayım.

O çocuk...

O çocuk daha yeni içimden mi geçti?

Aman Allah'ım...

Ben öldüm ve aslında ruhumla mı dolaşıyorum?

Ama bugün çok sıradan geçti.

Yani o fareyi görene kadar.

Ama sadece birazcık korktum.

Tamam birazcıktan fazla.

Oh, yoksa kalpten mi gittim?

Yoksa ben...

Bu mümkün değil.

Ama...

Olabilir mi ki?