GÜNAHIN RENGİ

~Hep sert düştüm bu hayatta. Öyle kolayda olmadı kalkışlarım. Uzanan bir el olmayınca asla bir başına doğrulamıyor insan... Hangi yöne dönersem döneyim yoktu kendimden başka kimsem. Yanlız olunca hayata karşı deplasmanda oynuyormuşsun gibi; golü atsan bile sevinçten sarılacak kimsen yok. Hep kırgındım bu hayatta. Köpek ısırığı gibi ağız dolusu küfürler var içimde. Ağzımı açsam kan kusacağım biliyorum... İçim mezarlık gibi tıklım tıklım. Kendimden bi haberim, nerdeyim, Nasılım, ne yapıyorum bilmiyorum. Mutluluğun yerini annem bile bilmiyor. Mutsuzluğu ise kendi ellerimle koymuş gibi buluyorum her köşe başında... Kafamın içinde anlamsız sesler. Bak dikkatli dinleyin. Bak! Duydunuz mu o küçük çocuğun haykırışlarını. Cinayetlerden sağ çıkamadığım gecelere şahit oluyorum bazen. Bazen ise cümlelerim bir yumru gibi oturuyor soluk boruma. Nefessiz kalıyorum kendimi kaybediyorum... Nolur susturun bu sesleri... Yalvarırım susturun... Yoksa soluk borumu deşeceğim.~
NESLİHAN TURBEY