GERİ DÖNÜŞÜ YOK

Çaresizlik nedir bilir misin azizim. Önce tüm vücudunu ele geçirir sonra yavaş yavaş öldürür insanı. Direnirsin ilk başlarda. Gözyaşlarına sığınırsın ama ne fayda. Battıkça batarsın. Söyleyemediklerin düğüm düğüm olur yutkunamazsın. Susarsın korkarsın konuşmaktan. Adım adım yaklaşırsın son çırpınışlarına.
Heh işte tamda o son çırpınışındaydı ya kalacak ya da kaçacaktı....
Üniversiteye bu yıl başlamıştı Zeynep. Bavulunu hazırlayıp koyulmuştu yola. Geride bırakmıştı tüm kötü anılarını. Aşçı olacaktı. Mezun olduğunda sevinçten sarılacağı bir ailesi yoktu belki ama o yinede mutluydu. Hem yalnızda sayılmazdı yanında yılların eskitemediği dostu Duru vardı. Tamda her şey yoluna girdi derken O çıkıverdi karşısına. Tüm kötü anıların sahibi. Geçmişinin karanlık yüzü. Şimdi Zeynebin iki seçeneği vardı:
Ya yıllar öncesinde yaptığı gibi kaçacaktı ya da kalıp savaşacak.