Kadın, bütün içtenliğiyle teşekkür etti, elinden sadece bu kadarı geliyordu. Şuan o kadar minnettardı ki kelimeler kifayetsiz kalıyordu. Yalnız değildi "O" kişi onunla birlikteydi. Acılarını olmasa bile yalnızlığını paylaşıyordu.Başka bir şey istemiyordu, daha fazlası bencillik olurdu. Kafasını kaldırıp karşısında ki adama baktı yüzünde ki tebessümle.Adam da aynı karşılığı vererek tebessüm etti, kelimelerin ne denli acıklı olduğunu farkında değildi ama oda yalnız değildi. İkisi de dışarıda yağan karı seyretmeye başladılar, lapa lapa yağan kar gökyüzünden süzülerek yere düşüyordu. İkisi de aynı şeyi düşünüyordu kim bilir ama dile getirmiyorlardı.. İkisi de mutluydu...