"Ειναι εκεινος με τα μακρυα μαλλια,εκεινος με το ομορφο χαμογελο,με τα μαυρα ματια,δεν ειναι τιποτα το ιδιαιτερο,δεν ειναι ασυνηθιστος,ολα μοιαζουν τοσο ομορφα πανω του,ολα οσα εχουν σχεση με εκεινον.Ειναι εκεινος που ψαχνω να βρω αναμεσα στο πληθος,εκεινος που ξεχωριζει,ξερω πως δεν θα μου ξεφυγει αν τον δω,ξερω οτι θα τον αναγνωρισω οπουδηποτε.Εκεινος που με κανει να ανατριχιαζω,η φωνη του,το αγγιγμα του,με διαπερνα ενα αισθημα ευτυχιας και ντροπης ταυτοχρονα.Υπαρχει λογος να ντρεπεσαι για την αγαπη;Θα επρεπε να ντρεπεσαι που αγαπας καποιον;Οι περισσοτεροι θα ελεγαν οχι,η αγαπη ειναι πανω απ'ολα,η αγαπη τα νικαει ολα κι ομως η λογικη αντιστοιχει στο "πρεπει".Εγω ομως τον ΑΓΑΠΩ!"