Çocukluğumuzdan kalma şeyler var hani,kendimizi bile kandırdığımız.Ben seni öyle sevdim.Hani öğretmen ödevin nerde diye sorduğunda çantamda olmadığını bile bile çantasını karıştırıp ödevi bulacakmış gibi yapardık ya.İşte ben seni uzağımda olduğunu bile bile yanımda aradım.Bulamadım,zaten bulsam bu kadar çok sevmezdim.Sen benim evde unuttuğum ödevimdin,sen benim sular kesik diye yapmadığım ödevimdin.Sen benimdin, hem de öyle benimdin ki ; hiç haberin olmadı.
-Ulaşın ağzından-
❝Yüzünü çok sevdim, ödünç alabilir miyim?❞ dedim birden gözlerimi gözlerine dikip. Nasıl olsa bir daha karşılaşmamız pek mümkün değildi, hem bu fırsatı kaçıramazdım hem de bu cesareti bir daha bulamazdım. Ağzımdan çıkan kelimelerin anlamsızlığıyla gözlerini kırpıştırdı.
❝Anlayamadım?❞
❝Yüzün tam hayalimdeki gibi, bir günlüğüne modelim olur musun?❞
Uyarı: Küfür ve argo kelimeler içermektedir.
Bu kurgu tamamen hayal ürünüdür, gerçeklikle hiçbir bağlantısı yoktur.
Slow burn bir hikayedir.
Üniversite #1 / 16.11.2024