Because of...

**Prologue**
Bakit nga ba tayo nabubuhay? Anong bang purpose natin? Ganito ba talaga? 'Bat ang unfair? Kung sino 'yung walang ginawa kundi magsaya at walang pakialam sa iba at sa buhay sila pa yung nagsusurive. Paano naman 'yung mga gustong mabuhay? Ako? Paano naman ako?
Naglalakad ako hanggang narating ko ang 'Lovelie Bridge'. Sabi nila ganyan ang pangalan ng tulay sa kadahilanang nung ginagawa daw yung tulay may isang pulubing babae na naaksidente pero hindi naman grabe. Turn out na yung babaeng 'yon yung nawawalang asawa nung lalaki at nagka-amnesia daw ito pero sa dahil sa aksidente bumalik ang alaala ng babae at yun. Lovelie Bridge kasi pinaniniwalaan nila na lahat ng magtatagpo dito magkakatuluyan. Love? It doesn't exist. Pinapaasa niyo lang ang mga sarili niyo. Ang love ay salita lamang na nababagay sa mga taong tanga na umaasa na merong mag-mamahal sakanila ng lubos. Best description sa kanila? Naïve. Sino ba naman kasing tao ang gustong mag-settle sa isang relationship kung marami pa diyang iba na pwede niyang makilala diba? Kung madami pa siyang gustong gawin sa buhay? OO nga! Ang tanga ko talaga! Bakit kung kalian huli saka ko lang naiisip to? Ang tanga tanga ko...
Hindi ko alam pero para akong sinaksak ng makita ko siya. Sila. Ulit-ulit na senaryo. Pero kahit kailan di naman ako nagsasawa. Paborito ko siguro. Ganito ko ba talaga siya kamahal? Ganito ba talaga ako katanga? Pero siguro nga ganito talaga ako katanga dahil nakita ko ang sarili na lumalapit sakanila ng nakangiti at tinawag ko pa siya. Dahil 'yung mga sinabi ko kanina? Oo alam ko yun lahat pero pagdating sakanya nababalewala. Wala eh. Mahal ko siya...