Çaresizdim, çaresiz olduğum kadar da yalnız... Kendimi yalnız hissettikçe yemeğe sarılıyor, yemeğe sarıldıkça daha da şişmanlayıp odama kapanıyordum. Bir gün beni bir cümle bu hayattan alıp çıkardı. "Oo bizim KOCA ŞİŞKO beni özlemiş!" Artık eski Tuğçe KARADEMİR yoktu!!