Jednak wciąż była jej najpiękniejszą

Lubiła jej piękno.
Pragnęła chłonąć je, smakować.
Lubiła w nim to, że na zawsze pozostać miało niedostępne, takie niedotknięte, nieskażone.
Jej piękno było płótnem, bo tego od niej chciała.
Reszta to już tylko jej wyobraźnia.
Była rzeźbą pokrytą złoceniami, zimna i nieruchoma niczym alabaster.
________________________________________________________________

Zdjęcie znajdujące się na okładce to fotografia autorstwa mężczyzny o imieniu Dubnitskiy David- znajdziecie go na instagramie, polecam.