Mükemmel bir hayat yaşarken, yaptığı bir hatadan dolayı dedesi tarafından cezalandırılan ve bu cezadan dolayı hayata artık boş bakan yakışıklı URAZ!
Ailesiyle birlikte huzurlu ve mutlu bir yaşam süren, hayatında kurduğu en büyük hayal doktor olabilme hayali olan YAĞMUR!
URAZ ve YAĞMUR Urazın dedesi isteğiyle evlenmek zorunda kalırlar. Ve Urazın yaptığı hatadan dolayı peşlerinde bir bela vardır, onlara acı çektirmek isteyen biri. Bu hikâyenin sonunda acaba mutluluk varmı sorusu Yağmurun, yine eskisi gibi özgür olabilecek miyim sorusu ise Urazın tek düşünceleridir
???
O mavinin en güzel tonda olan gözlerini gözlerime dikip, yüzümü de sıcacık ellerinin arasına aldı, tabi beni yine sıcaklık basmaya başladı. Uraz bana her yaklaştığında, her dokunduğunda ateşim yükseliyordu. Sebebini bilmiyordum ama tatlı bir heyecan kattığı kesindi.
"Ben o olaydan sonra bir daha mutlu olmam, bir daha gülmem sanıyordum. Ama karşıma sen çıktın Yağmur, hayatımdan hiç çıkma olurmu?"
Hani büyük aşklar kavgayla başlar derler ya, en büyük aşklar hiç beladan kurtulmaz, karşılarına hep zorluklar çıkar derler, işte bizim hikayemiz de buydu sanırım. Sürekli didişirdik ama severdik.
Peki mutluymuydum bu hikâyede?
Belki önceki hayatım daha sakin, ekşınsız dı ama Uraz yoktu!
.
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."