The Person I Hate Left Me - CJ - Wattpad

Story cover for The Person I Hate Left Me by Unpredictable04

The Person I Hate Left Me

Unpredictable04

Reads 42
Votes 4
Parts 1

Reads 42
Votes 4
Parts 1

Unpredictable04

regrets sadstory

"Hindi ko matanggap ate", maluha luha kong saad

"Kailangan mong kayanin, para sa'tin din itong dalawa. Tahan na Zoe", kalmadong pagpapatahan ni ate sa'kin


Hindi pa rin ako tumigil. Bakit ganon, ba't ang aga niyo po umalis, masyado ko kayong pinahirapan. Nag sisisi na po ako. Alam ko pong masaya na kayo sa tabi ng Diyos. Pasensya sa mga nagawa ko, Iyun lang paalam na po. Magkikita ulit tayo sa langit 'nanay'. 

Makikita lang ba natin ang halaga ng isang tao kapag patay na ito? Galit na galit ka ba sakanya nung buhay pa siya? Gusto mo na ba siyang mamatay? 

Nasa huli ang pag sisisi.


My very first one shot story.


Copyright 2017
All rights reserved

Names, Places and Events that may appear in this story is purely coincidental, it's a work of the authors weird imagination. It's all fictitious 

Thank you sa cover @witchiekelsAll Rights Reserved

regrets sadstory

Table of contents

The Person I Hate Left Me
Wed, Dec 26, 2018

1 part

The Person I Hate Left Me
Wed, Dec 26, 2018

Sign up to add The Person I Hate Left Me to your library and receive updates

or

Content Guidelines

You may also like

Del Fuego Series 2: SAVAGE (COMPLETED) by Nammmiii-san

"H-Hanggang k-kailan m-mo ba ako ikukulong dito A-Alas?" tanong ko na niyakap ang dalawang tuhod habang hilam sa luha ang mukha. Itinaas niya ng Zipper ng pantalon niya at lumapit sa akin. So close that I can smell his breath. Hinawakan niya ang baba ko at tumingin ng diretso sa mga mata ko. Anger, hatred and lust was visible in his eyes. "Until I die." aniya na mabilis hinalikan ang labi ko. I closed my eyes and cried. Sa sakit at awa sa sarili. "If you want to leave this hell, kill me." mas lalo akong napaiyak.

Salamisim by EMPriel

Kung marami na nga ang namamatay sa maling akala iisipin ko na talagang torture ito. Pero bakit ko nga ba mas pinili ang ganitong sitwasyon? Minsan iniisip ko napakatanga ko lang talaga na kahit na ano pang gawin mong pagsusungit at pagtataray sa akin ay nagagawa pa rin kitang suyuin. May punto na parang palagay ang loob natin sa isa't-isa. May punto naman na para bang kinasusuklaman mo na ako. Pero kahit na ganoon ay heto, nandito pa rin ako at patuloy na naghihintay. "Hmm, sorry," napakatipid na sambit mo. Hindi ko nga alam kung saan na bang lupalop nakakarating ang isang salitang gaya niyan. Napakadaling paniwalaan para sa akin dahil ikaw naman ang nagsabi, pero dumating yung punto na napagod na lang ako. "Pasensiya na rin. Nakalimutan ko kasi...hindi nga pala tayo. Kaya siguro dapat ilugar ko na lang ang sarili ko sa tamang lugar at tao." Ngumiti ako at nilagpasan ka. Ngumiti ka rin, pero kitang-kita sa mga labi mo ang mapait na katotohanan. "Mahal mo pa rin ba ako?" tanong mo. Isang tanong na nakapagpatgil sa akin. Ang tanging nagawa ko na lamang ay lumingon, ngumiting muli...at umiling.

MINE❤️ [Completed] by AeseA19

Maraming nagbago simula ng magkasakit ang kanyang papa. Nagkautang ng malaki sa banko ang kanilang pamilya. Halos lahat ng lupa at bahay na naipundar ng kanyang mga magulang ay naghalong para bula. Pero ayus lang ang mahalaga nadugtongan ang buhay ng kanyang papa. Pero pano nga ba kung isang araw magising na lang sila isang umaga na pati ang natitirang bahay at lupa na naipundar ng kanyang mga magulang ay mawawala narin at ang masaklap pa pati ang kanyang ama ay bilang na lang rin ang oras at araw na kanila itong makakasama! Kung kayo ang nasa sitwasyon ko? Bilang anak ano ang kaya ninyong gawin para sa inyong pamilya? Kaya ninyo kayang ipagpalit ang sarili ninyo kalayaan para sa buhay at kasiyahan ng inyong malapit ng mamayapang ama? Kaya ninyo kayang akuin ang mabigat na resposibilidad na kakaharapin na inyong pamilya? Pero kung ako ang tatanungin lahat kaya kung gawin kahit kapalit nito ay ang aking kalayaan. Pagdating sa aking pamilya di bale ng umiyak ako ng patago wag ko lang silang makitang luhaan. This story is based on what my imagination say's haha i hope you all like it❤️😚 godbless and always keep safe everyone❤️

Tears of the Girl Named Sea (COMPLETED) by imunknownperson

TEARS OF THE GIRL NAMED SEA "Sigurado kana ba? Wala ng bawian ito anak." Tumango ako pagkatapos ay sinara ang malaking maleta. "Wala po Dad. Salamat sa lahat." "You don't need to say thank you, that's what parents do." Huminga ito ng malalim. "Sandali lang tatawagin ko ang Mommy mo para matulungan ka sa pagiimpake." Dumating ang araw ng pagalis ko, malungkot akong nagpaalam sa magulang ko. Napagdesisyunan kong hindi gamitin ang ebidensiya at hayaan na ang hukuman ang humusga. Hindi na rin ako nakaattend ng huling hearing dahil tumapat ito sa flight ko. ---------- "Ma'am you want coffee?" Napabalik ako sa kasalukuyan ng magtanong ang flight attendant. "No, thank you." Sagot ko. Napasandal ako sa kinauupuan at napakagat sa labi ng maalala ang naging desisyon ko. Pinagisipan ko itong mabuti, inaral ko ang posibleng epekto nang magiging desisyon ko. At dun nga pumasok sa isip ko na itigil ito. Ang dami nang nadamay, nasaktan dahil sa galit ko. Iba talaga kapag galit ka, wala kang makialam kung sino ang matamaan, hindi ko man lang naisip na may pamilya silang walang kinalaman ngunit nasasaktan. Ayoko nang baguhin ang buhay nila dahil sa pagkakamali na matagal na nilang pinagsisihan. Hindi ako Diyos para magpasya sa kaparusahan nila, kung Diyos nga nagpapatawad paano pa kaya ako. Masaya akong nakilala sila, lalo na si Lucas binago niya ang buhay ko. Marami siyang tinuro sakin, siguro kung hindi ko siya nakilala nandun parin ako sa point na hinahanap ang sarili ko. He became my life, my everything. I loved him so f*cking much at umaasa akong magkikita ulit kami pagdating ng panahon. Kung hindi man... mananatili siyang parte ng nakaraan ko na hinding hindi ko makakalimutan. ⚠WARNING: PLAGIARISM IS A CRIME

The Lame Arrangement (Beautiful Disaster Series Book 2) by Awillful

Being mayaman is never easy, siguro akala ng iba since mayaman ang tao ay wala ng problima, well that is one of the biggest lies the world has sa mga tulad namin. Oo I am spoiled kung pangangailangang material ang pag-uusapan. I don't have to work so hard para lang makapag-aral since my parents are well off not just to give what I need but all I want. Pero kahit ganun I never abused that fact in my life, wala rin akong inapakan or kinutyang tao, so damn why it feels like the world is against me. Anong bang ginawa kong mali, ako ay isang dalagang tahimik lang na nag-aantay ng batman ko pero parang malas yata ako at ung magulang ko eh kulang nalang ay ipamigay ako sa taong ni minsan di ko pa nakita ni nakasama. Ano bang masamang hangin ang pumasok sa isip nila, hays! All my life they have been dictating what I should do, I am not a rebellious type of daughter, I always make sure that my relationship with my parents ay maayos at walang gulo or gusot. I don't like dramas; the world is already full of suffering people I don't want to be counted as one. Pero sa lagay ko ngaun mukhang mas malala pa sa teleserye ang ginawa ng aking mabuting ina at pinayagan naman ng aking ama. Aba, busy na nga ako kakamanage ng mga businesses naming dagdag pa sa sakit ng ulo ko kung pano lulusutan ang ginagawa ng mama ko, hays. May batman pa kayang andyan para sagipin ako, Lord naman bakit ganito? Ngaun pa ba ko minalas? Sarap maglayas, hays.

Until we meet again (Unedited) by Nagyeyelong_tinta

Sadya ngang nasa huli ang pagsisi. Pag-ibig na tatlo ang kahulugan ang dapat kong pagpilian. Pero ano nga ba ang dapat pang piliin kung lahat ito'y nawala nang unti-unti't sabay sabay? Pagmamahal sa pamilya, sa kapareha at sa sarili. "Lahat nang iyan ay hindi ko napahalagahan. Maging ang sarili ko'y nakalimutan ko nang mahalin at alagaan. Sana'y kaya ko pang ibalik ang nakaraan, ngunit sa panaginip ko nalang nga yata matatamasa ang kaligayahan." Paalam, hanggang sa muli nating pagkikita mahal ko. It's a collaboration with @Macaria_Nyx I suggest you read the poem version (A forgotten piece) first before you read this. 🍀🌙

Alter The Ending by weirdomongkapitbahay

Masamang kalabanin ang tadhana. When I stepped inside that horrifying machine, I was aware of the high possibility that I might not make it back alive. I was aware of the dangers of traveling through time. Bakit ko parin ginawa? Because I believe in happy endings. "And that's how everything started." Said mom. I looked at her as she caresses my hair. The bruises on her face and arm still distracts me. I can't believe that she ended up with a good for nothing guy. "Mom, I swear to God that I'm gonna get us out of this place." I promised her. She gave me a sweet smile, the one that never fails to calm my heart. A tear fell from her right eye. Mom's left eye was blinded three years ago because of my step father. That's why only her right eye can cry. "Go to bed. Hindi ka tatangkad kung magpupuyat ka." Said mom. I gave her a kiss on the forehead before I stood up and went outside of her room. It breaks my heart to see her like that. Kung may kapangyarihan lang sana ako I'd travel through time kung saan ang totoong dad ko and my mom were still together. If I'd be given a chance to do that, gagawin ko ang lahat para hindi sila magkahiwalay. So that I will never ever see my mom cry again. That's why I made up my mind. I will rewrite the past. I will save my mother and give her the happy ending she deserve. Babaguhin ko ang nakaraan kahit agawin man nito sa akin ang kinabukasan. Language(s): Filipino, English Credits to artist Zipcy for the artwork used as the book cover.

I'm Sorry.. by gelanica

Sabi nila, 'Time will heal'. Pero paano kung hindi ko na kayang hintayin pa yung time? Masyado na akong nasasaktan. Kapag nakikita ko ang mga alaala namin lalo lang akong nasasaktan. Love is UNFAIR.. ~~ A one shot story made out of the blue. This story was about a girl named Kristen and her loving boyfriend Nathan. But despite their love, and happiness, an unexpected thing happened. ~~ "Nathan! Nathan! Please! Wake up Babe! Please stay with me, Babe!" I was running, crying. I don't care if people are looking. All I can do right now is cry. I'm in complete pain. I'm losing hope. I can't bare seeing him like this. I can't even look at him. I love him. Beyond the highest mountains. I do love him more than myself. And I gave my all to him. I don't want to lose him. He's my life. The love of my life. I can't. Not now, not ever. ~~ P.S. This is my first ever attempt of publishing a one shot story. But I do hope for good feedbacks. Thankyou in advance if you read it. <3 -Nica-

Sana Ako Na Lang by Angels_Knight_15

Sana makita mo naman na may nagmamahal sayo..... Nasa malayo at nakatingin sayo.... At minsan na..... Nakakasama mo.... Nung Ikaw ang lumayo.... Ako naman ang patuloy na sumusunod sayo... Tinitignan ko ang bawat kilos mo... Na minsang nagpaparamdam sayo ng wala kang kamalay malay. At ito ang nagpapangiti sayo..... Ngiti na nagpapaligaya sa akin ng lubusan....... Peroo...... Bakit pag kaharap mo na ko hindi mo na ko makita??? Bakit sa kanya ka laging nakatingin?? Bakit hindi mo man lang ako bigyang pansin? Di ba siya ang nagpapaluha sayo?? Bakit pinagpipilitan mo pa ang sarili mo? Nandito naman ako....... Palaging nakatingin at nakasunod sayo. Sana ako na lang..... Pero hanggang 'SANA' lang naman ako... (A/N: if your a perfectionist this story is not for you po. Maraming kahugutan ang nilalaman ng diary be like story po na ito. Yung tipong nagpapakat@nga na po yung mga characters di pa rin makapag move on yung kahit lumayo na sila no use pa rin po. Kung hindi mo po type yung mga gantong scenes wag niyo na lang pong basahin baka maboring lang po kayo or mainis. Pero sana naman po pansinin at suportahan nyo. And lastly feel free to write a comment about what you can say about the recent chapter that you had read. That's all thank you po.)

Second Chance by KwonJiyong88

Athena Cojuangco and Theodore Ramisses will never be the same again. Pitong taon na ang nakalipas matapos ang trahedyang tumuldok sa kung anong meron sila. May naghabol at may ayaw magpahabol. May umiyak at may sumubok na maging matatag. May napagod at merong pinandigan ang kanyang desisyon. Pero nakalimot? Wala ni isa ang nakagawa. Paano nga ba nila makakalimutan ang nakaraang pilit nilang binaon pero pilit din naman silang hinahabol? Paano pag nagkita sila ulit? Marahil second chances are really meant for anyone. But it doesn't mean it would be easy. Paano kung ikaw yung naiwan? Handa ka bang magpatawad? Kaya mo bang tanggapin ang katotohanang minsan ka ng sinaktan ng taong akala mong hindi kaya gumawa sayo nun? Paano naman kung ikaw yung nangiwan? Handa ka bang magpakababa? Kaya mo bang harapin ang katotohanan na minsan ay may nasaktan ka at kailangan mong humingi ng tawad? Second chances aren't only called second just because people wasted their firsts. It was also for a simple reason that maybe, just maybe, it would work better for the second time around. Note: This is a continued story of both School Rumble Volumes 1 and 2.

You may also like

Slide 1 of 10

Del Fuego Series 2: SAVAGE (COMPLETED) cover

Salamisim cover

MINE❤️ [Completed] cover

Tears of the Girl Named Sea (COMPLETED) cover

The Lame Arrangement (Beautiful Disaster Series Book 2) cover

Until we meet again (Unedited) cover

Alter The Ending cover

I'm Sorry.. cover

Sana Ako Na Lang cover

Second Chance cover

Del Fuego Series 2: SAVAGE (COMPLETED)

"H-Hanggang k-kailan m-mo ba ako ikukulong dito A-Alas?" tanong ko na niyakap ang dalawang tuhod habang hilam sa luha ang mukha. Itinaas niya ng Zipper ng pantalon niya at lumapit sa akin. So close that I can smell his breath. Hinawakan niya ang baba ko at tumingin ng diretso sa mga mata ko. Anger, hatred and lust was visible in his eyes. "Until I die." aniya na mabilis hinalikan ang labi ko. I closed my eyes and cried. Sa sakit at awa sa sarili. "If you want to leave this hell, kill me." mas lalo akong napaiyak.