گاهی که می نویسم

من هم مثل همه ی شما نظرات و خاطراتی دارم اما نکته اینجاست که از نوشتن لذت می برم. گویا بازی با کلمات برای ادای بهتر احساسات و ادراکاتم مرا به آرامش می رساند.
از آنجاییکه ایمان دارم هر استعدادی که در موجودی ودیعه نهاده شده ، تکلیف که نه آرزویی در وجودش ساخته است ، پس برای آرامش روحم و التیام وجودم می نویسم. به شما هم توصیه می کنم اگر در خواندن نوشته های من یا هر کس دیگری به آرامش و لذت و یا حتی سرخوشی نمی رسید از خواندنش بپرهیزید.
سپاسگزارم