One half of me is romantic and other half is damn realistic that's me ayokong palagi na lang akong ganito mahirap, masakit mang isiping kalimutan ka pero kakayanin ko..sa realidad na hindi mo ako kayang mahalin hanggang pangarap lang kita kung magkita man tayo sa paniginip lang ok lang sakin..pero iba pa rin pag magkakaharap tayo at alam ko namang malayo mangyari iyon..di man ako pinanganak para sayo maybe for some other reasons why..i have to fight every moment i misses you..leaving me alone makes my heart turn into pieces but i guess it's destined to be happened wla akong magagawa kundi harapin iyon... i was crying in the middle of the street were only people just like me only existing malapit ng mag gabi ng inabutan ako ng kaibigan ko sa kalsada "Ano ba naman yan hazel hindi kaba napapagod tama na nga yan ihahatid na kita.." "salamat thea ha andyan ka palagi sa tabi" i wished someone would notice...