Issız bir yolda ilerlerken kenarda kuru çalıları fark edersin bazen... Öldüklerini görürsün. Yanından öylece geçmen büyük hata olur. Durur ve dokunursun yumuşak parmak uçlarınla. Belki dağılır küçük hareketinle çiçekler. Eğilir yanlarına açması için beklersin. Bir damla gözyaşı süzülüp kayar dudaklarının üstünden... Kalkar ve devam edersin yoluna... Ölen ölmüştü çünkü... İki yanı kurumuş otlarla dizilen o yolda yürürsün usulca... Yolun sonuna geldiğinde son bir vedayla durursun. Dönersin arkana son defa bakmak için... O zaman fark edersin çiçeklerin açmaya başladığını... Geldiğin yoldan geri dönmek istersin. Yanındaki çiçeğin nemli, taze yaprağına dokunursun. Ve o anda kendi gözyaşının tadını alırsın tenlerinde... Bir çay kaşığı sevgi, iki yemek kaşığı gözyaşı... Biraz da yürek ekleyerek servis edebilirsiniz Aşk'ınızı... Kömürün elmas olabildiği bir dünyada hiçbir şey küçümsenemez... Kim bilir? Bazen de en büyük aşk, bir damla gözyaşı olur. ********************************************************************************* -Nesil Serisi 1.Kitap 2.kitap; Kelebeğin RüyasıAll Rights Reserved