Umut-sun(!)

Avazın çıktığı kadar bağırsan ne çare? Geri getirir mi zaman beridekini? Bak ellerin yine bomboş kaldı. Yüreğin ezik. Parçalanmışsın, parçalamıslar hala eline uhu alıp tamir etme derdindesin. Dinmiyor için, soğumuyor. Durup durup yükseliyorsun. Aklına hucüm eden sözler yıgını. Bir tanesi bile yarana merhem değil. Günlerce haftalarca hatta aylarca avutabildin kendini. Ya şimdi? Şimdi ne oldu da dibi gördün? Kim itti seni. Dizin mi kanıyor. Al pamuk birde kolonya. Dost eli uzattım hadi alsana. Neyi bekliyorsun? Ümidini , direncini kaybettirmeyi başardılar sonunda. Bak elin kalkmıyor yine birşeye. Gel mutfağa gidelim atıştıralım. Yemek seni mutlu eden ilk şeydi. Ona da mı küstün? Küsme be. Yada küs. Kendini kendin daha iyi bilirsin ki. Ve kendini ne zaman silkeleyeceğini yine sen bileceksin. Gün geçer zamanı dolar küsmenin de bi bakmışsın biri yine yeşertmiş içini... Kimbilir... Belki.